ดร.น.พ.โยธิน. ชินวลัญช์
การสูญเสียกลิ่นและรสอย่างฉับพลันอาจบ่งบอกถึง ‘การมีเชื้อของโคโรนาไวรัสที่ซ่อนเร้นอยู่‘
ใครก็ตามที่มีอาการสูญเสียกลิ่นฉับพลันอาจเป็นการบอกว่าเป็น “พาหะซ่อนเร้น” ของ โคโรนาไวรัส แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีอาการอื่นใดก็ตาม ตามหลักฐานที่รวบรวมโดยนักพยาธิวิทยาชั้นนำในสหราชอาณาจักร
ในเกาหลีใต้ จีน และอิตาลีประมาณหนึ่งในสามของผู้ป่วยที่พบว่าผลการทดสอบการติดเชี้อโคโรนาไวรัสเป็นบวก ได้รายงานว่ามีการสูญเสียกลิ่น – ที่รู้จักกันในชื่อ Anosmia หรือ hyposmia ในเกาหลีใต้ที่การทดสอบการติดเชี้อโคโรนาไวรัสอย่างแพร่หลาย พบว่า 30% ของผู้ป่วยที่ตรวจพบผลโคโรนาไวรัสเป็นบวกนั้นมีอาการอาการสูญเสียกลิ่นฉับพลัน (anosmia) ซึ่งเป็นอาการสำคัญโดยที่ผ.ป.ไม่มีอาการไข้ หรืออาการเจ็บป่วยใดฯ
มีการตรวจพบว่าผู้ป่วยจำนวนมากทั่วโลกที่ผลการทดสอบโคโรนาไวรัสเป็นบวก จะมีเพียงเพียงอาการของการสูญเสียกลิ่นและรสฉับพลัน – โดยไม่ได้มีอาการของไข้สูงและไอ มีรายงานจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของจำนวนผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่นำเสนอด้วยการสูญเสียกลิ่นและรสโดยที่ไม่มีอาการอื่น ๆ
มีรายงานในประเทศอิหร่านว่ามีการเพิ่มขึ้นจำนวนของ ผ.ป.ที่มีผลการทดสอบโคโรนาไวรัสเป็นบวกและมีการสูญเสียกลิ่นและรสอย่างฉับพลันอย่างเดี่ยวโดยไม่มีอาการไข้ หรีอ อาการหายใจลำบาก นอกจากนี้มีรายงานการตรวจพบเช่นเดียวกันใน ผ.ป.ในสหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศส และ อิตาลีตอนเหนือ
ในกรณีเหล่านี้อาจหมายถึงว่า ผ.ป.กลุมนี้อาจจะไม่ได้รับการทดสอบและได้มีการแยกตัวอย่างเหมาะสม เนื่องจากไม่มีอาการเจ็บป่วยยกเว้นแต่มีอาการการสูญเสียกลิ่นและรสอย่างฉับพลันอย่างเดี่ยว ซึ่งจะทำให้ผ.ป. ในกลุ่มนี้จะช่วยในการแพร่กระจายเชื้อไวรัสโคโรนาได้มากขึ้น
“ ผู้ป่วยเหล่านี้อาจเป็นพาหะซ่อนเร้นของเชื้อไวรัสโคโรนา ที่จะทำให้มีอาการแพร่กระจายของ เชื้อไวรัสโคโรนาได้อย่างรวดเร็ว”
คนหนุ่มสาวที่อาจไม่แสดงอาการเชื้อไวรัสโคโรนาทั่วไป
ผู้ป่วยอายุน้อยโดยเฉพาะอาจแสดงให้เห็นถึงการสูญเสียกลิ่นหรือรสอย่างฉับพลันอย่างเดี่ยว โดยไม่แสดงอาการของโรคโคโรนาไวรัสที่รู้จักกันทั่วไป เช่น ไข้สูง ปวดกล้ามเนื้อ เจ็บคอ ไอ หรือ หายใจลำบาก แต่ผู้ป่วยอายุน้อยอาจจะมีแค่อาการการสูญเสียความรู้สึกของกลิ่นและรสซึ่งแสดงให้เห็นว่าไวรัสเหล่านี้อาศัยอยู่ในจมูกและอาจจะเป็นพาหะในการแพร่เชื้อได้
มีคำแนะนำในกรณืที่มีอาการของการสูญเสียรสชาติหรือกลิ่นอย่างฉับพลันให้แยกตัวเองเป็นเวลาเจ็ดวันเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรคต่อไป